Harriët aan de bak

Na een aantal maanden werk zoeken is Harriët dan toch aan een baan gekomen. Ze werkt nu als callcenter agent bij een bedrijf met opdrachtgevers in Nederland en België. Het team waar ze nu in zit, houdt zich bezig met Belgische tijdschriften. Wel heel iets anders dan waar ze naar zocht, maar het gaat haar prima af.

Vlak voor ze wanhopig begon te worden in de zoektocht naar werk besloot ze om als vrijwilliger aan het werk te gaan in een hospice. Dat is natuurlijk altijd goed om erbij te doen, erg dankbaar werk en fijn om zo je vrije tijd nuttig te kunnen besteden. Dat doet ze nu 1 avond in de 1 tot 2 week en indien nodig zal het wat vaker worden.

Vrijdag 29 september was er een maritieme open dag van de Curacao Ports Authority, zeg maar het havenbeheer. De Kustwacht lag er met de superribs en een patrouilleboot, de Jaguar. We kregen een rondleiding op dit schip en op een havensleepboot, daarnaast mochten we mee met een rondvaart door het Schottengat, de zeehaven van Curacao. Er waren diverse stands en uiteraard lekker eten, dus we hadden een leuke avond en de jongens kwamen met veel folders, potloden en andere promotiespullen thuis. Ook de Citro stond er met een stand, dit is de vrijwillige reddingsbrigade van Curacao, en vergelijkbaar met de KNRM. Omdat er een bekende van ons stond en we met hem aan de praat raakten ontstond bij Jan wel de interesse om zich aan te melden als vrijwilliger. Er volgt binnenkort een gesprek en dan kan Jan waarschijnlijk toegevoegd worden als vrijwilliger, 24-7 opgeroepen kunnen worden om aan een reddingsaktie mee te werken op zee is ook wel goed om te doen.

We hebben dan allebei een baan en een vrijwilligersbaan, gelukkig blijven we mekaar en de kinderen nog wel genoeg tegen komen. Alleen zullen we wat meer met een agenda moeten werken, al laten reddingsakties op zee zich niet plannen in een agenda.

We hebben weer een aantal stranden ontdekt, we komen er steeds weer achter dat er zoveel verscheidenheid is dat je nooit echt zal spreken over 1 favoriet strand. Sommige stranden hebben zeeschildpadden, andere stranden weer meer koraalriffen, sommige stranden zijn betaald, andere gratis, ver(1 uur rijden) en dichtbij (10 min. rijden), druk, toeristisch, rustig en voornamelijk lokale bevolking. Er is zoveel verscheidenheid in de stranden en dat is wel mooi, dus we kunnen nog niet over echt een grote favoriet spreken, wel zijn we meer mensen die de massa niet opzoeken, graag niks betalen en van (ruige) natuur houden en als het even kan niet te veel Nederlanders (lees, toeristen) tegen komen. Lekker ons eigen koelboxje mee, een zak ships en vooral niet vast zitten aan een vreetschuur waar de prijzen hoog zijn. Gelukkig voldoen de meeste stranden tot nu toe aan onze wensen. Vandaag hebben we voor de tweede maal het strand ‘Directorsbaai’ bezocht, dit strand is voorheen een privestrand geweest van directieleden van Shell en hun familie, ook bezochten de leden van het koninklijk huis dit strand. Na 1985 werd het opengesteld voor iedereen en is het voornamelijk in trek bij lokale mensen. Het is er niet druk, je hoeft geen entree te betalen, de natuur is mooi en er is een prachtig groot koraalrif waar je mooi kunt snorkelen.